Margot maakt het in Tilburg

Beeldhouwer Margot Homan geeft vorm aan krachtige emoties en figuren. Als kunstenares kiest ze haar hele leven al haar eigen pad; beginnend in haar geboorteplaats Oss, waar ze opgroeide zonder beeldhouwkunst, door naar de kunstacademie waar ze haar in een mal probeerden te duwen, tegen de kunststroming van dat moment in. Ze geeft vorm aan dat wat goed voelt en verrijkt daarmee de wereld. Een eigengereide sterke vrouw die zich niet laat vormen, maar haar eigen verhaal boetseert. Maak kennis met Margot.  

In het voormalige St. Elisabethziekenhuis aan de Jan van Beverwijckstraat vind je een van de creatieve broeinesten van Tilburg. Carré is omgetoverd tot een toevluchtsoord voor creatievelingen en kunstenaars, waaronder beeldhouwer Margot Homan. We betreden een ruimte die aanvoelt als een museumgalerij. Tientallen klassieke schoonheden rusten hun blik op ons. Het zijn geen levende figuren, maar gevormde en gegoten creaties die je gerust kunt beschouwen als Margots huisgenoten.

Tegen de kunststroom in

Margot is een gevierd kunstenares, met sculpturen die de hele wereld over reizen, van Tokyo tot aan Londen. Maar de lange weg naar succes die ze moest bewandelen zat vol hobbels en hindernissen. “In Oss, waar ik opgroeide, was geen beeldhouwkunst en toch werd ik er verliefd op. Tijdens de middelbare school kreeg ik kunstgeschiedenis over Egyptische sculpturen en beelden uit de Renaissance. Die beeldhouwkunst vond ik altijd prachtig. Zo mooi dat ik het ook zelf wilde gaan maken.” Na de middelbare school sprong Margot in het diepe van de kunstacademie, een avontuur dat meer kronkels had dan verwacht, met pogingen om haar unieke kunststijl in een standaardvorm te gieten. “Wat ik als kunstenaar deed was not done, omdat ik figuratief werkte. Het was niet abstract en werd daardoor niet als kunst beschouwd.’’ Ze verzette zich tegen de drang van de kunstacademie om haar te vormen tot iets wat ze niet was. Na haar kunstacademie besloot ze om het op haar manier te doen, tegen de kunststroming van dat moment in. “Ik kon eindelijk doen wat mijn hart me ingaf en kon emoties omzetten naar de beelden die ik wilde maken.’’

Haar verhaal

Nu doet Margot precies dat waar ze blij van wordt: het menselijk drama vangen in krachtige beelden. Niemand wordt gespaard. “Iedereen loopt in het leven prachtige en afschuwelijke momenten tegen het lijf. Ik wilde die emoties in beelden vangen die communiceren met de wereld en gevoelens oproepen en in evenwicht brengen. Ik hoop dat mijn werk zo troost kan bieden.’’ Bijzonder is dat Margot niet werkt met modellen, die kleuren haar werk te veel, liever vormt ze een beeld vanuit haar eigen gedachten, gedreven door ideeën met emotie. “Een individu heeft al een hele geschiedenis in zich. Ik ben niet geïnteresseerd om die persoonlijke geschiedenis in een vorm om te zetten. Ik werk vanuit emoties, die we allemaal delen met elkaar. Die emotie vangen is een hele zoektocht, een chaotisch en pijnlijk proces.” En een tijdrovend proces vol met doorgekraste schetsen, afgeschraapte beelden en verworpen probeersels, waarin ze de essentie probeert te vangen uit de douche van emoties die over haar heen komt.  “Het overkomt je en neemt je als een zee mee. Maar heel langzaam breng ik die gevoelens in de klei in evenwicht en vang ik ze in een houding of gezichtsuitdrukking in de hoop dat mensen voelen wat ik ermee bedoel.”

Wereldberoemd

Inmiddels wordt Margot gezien voor wat ze is, een enorme aanwinst voor de beeldhouwwereld. Haar sculpturen die klassieke schoonheid ademen en een eigentijds verhaal in zich dragen zijn te zien in de V.S, Japan, Londen, Frankrijk, Italië en België. Maar dat haar werk ook in Tilburg landde heeft even mogen duren. “In Tilburg werd ik eerst niet gezien als een volwaardig kunstenares, omdat ook hier abstracte kunst de norm was. Alle subsidies werden dus ook verstrekt aan abstracte kunstenaars. Maar daar heb ik me altijd tegen verzet, en met succes.” Haar marmeren en bronzen beelden pronken nu voor het Textielmuseum, in het Dante gebouw van Tilburg University en in de Helga Deen Tuin. Haar beeld voor Helga Deen, een van de Joodse meisjes die ondergedoken zat in Tilburg, is verworden tot een lieveling van de stad. “Het is mooi om te zien dat Tilburg mijn werk nu ook omarmt.”

In harmonie

Margot geeft vanuit Tilburg al meer dan 30 jaar vorm aan de wereld om haar heen, maar heeft in die jaren ook de stad gevormd zien worden. Van de sloopkogels in de jaren ‘80 tot de evenwichtige architectuur anno nu. “Ook Tilburg hebben ze ooit proberen te vormen tot iets wat het niet is. Ze sloopten de halve stad en dachten dat vernieuwing ook vooruitgang betekent. Tilburg is een industriestad, dat zie je en dat mag gekoesterd worden. We moeten zoeken naar de harmonie tussen oud en nieuw, bebouwing en groen.” Een tijd lang was er geen sprake van harmonie maar Margot ziet dat het steeds meer terugkeert. “Nu is Tilburg meer terug naar haar kern en geven ze de stad vorm in harmonie met het verleden. We weten te houden van de stad, hoe die is. Inmiddels bruist het in Tilburg. Ook zijn er veel mogelijkheden, podia en mooie initiatieven. Ik heb er nooit over gedacht om weg te gaan uit Tilburg. Ik vind het fijn hier en voel me thuis.’’

Tijdloos

Margot Homan belichaamt een levenslange toewijding aan kunst. Haar hele leven vormt ze verhalen in brons en steen en daarbij staan haar hoofd en handen nooit stil. Haar verhaal is er een van constante evolutie, waarbij elke sculptuur een nieuw hoofdstuk vormt. Op de vraag hoeveel hoofdstukken er nog aan zitten te komen, antwoordt ze: “Ik zeg altijd: wordt nooit beeldhouwer. Maar ondertussen moet ik 120 jaar oud worden, wil ik nog enigszins in de buurt komen van wat ik allemaal wil maken.’’

Margot Homan

Meer Stad van Makers