“Eigenaarschap is voor mij de mooiste vorm van professionaliteit.”

Ondernemen is pionieren. Met de poten in de klei. Het is winst pakken en verlies nemen. Keihard op je smoel gaan en net zo hard je successen vieren. Ook in Tilburg zitten én stappen talloze ondernemers dagelijks in die verslavende rollercoaster. Make it in Tilburg gaat in deze reeks met hen in gesprek zodat ze jou kunnen inspireren met hun levenslessen en fuckups.

Cultuurfabriek Hall of Fame in hartje Spoorzone Tilburg is al twee decennia de creatieve vrijplaats en living lab voor kunst, cultuur en urban sports in Tilburg. De plek is daarmee het onomstotelijke bewijs voor het rauwe karakter waar de stad prat op gaat. Frederik Theuwis staat sinds begin 2020 aan het roer van de eigenzinnige hotspot waar nichecultuur op een voetstuk wordt gezet. Alhoewel dat laatste vooralsnog niet helemaal gaat zoals de kersverse kapitein zou willen… De Hall zit namelijk middenin een ingrijpende verbouwing. En dan is er ook nog de coronacrisis die als een niet te stoppen stadsbus van links kwam. Frederik: “Mijn directeurschap is vanaf dag één gekaapt, waardoor ik eigenlijk een transitie- of crisismanager ben nu. Ik vind het een fijne rol hoor. Maar ik zou het zonde vinden als het daarbij blijft. Ik kijk uit naar het moment dat de Hall weer op volle toeren draait.”

LES #1: Een goede directeur deelt geen lakens uit

Wie ‘directeur’ zegt, zegt (vaak) maatpak. Of toch op zijn minst overhemd. Hoe zit dat eigenlijk met de baas van een cultuurpodium annex skatepark annex popzaal? “Ik heb een pak en als ik dat aan moet, dan trek ik het aan. Maar ik loop hier ook rond in mijn skatebroek. Weet je, ik ben geen directeur in de klassieke zin van het woord. Er is een begrip uit de organisatiepsychologie dat bij mij past: dienstbaar leiderschap. Een dienstbaar leider draait de aloude leiderschapspiramide - waarbij de persoon die bovenaan staat alles bepaalt - om. Een goede directeur is in mijn ogen juist niet degene die de lakens uitdeelt, maar degene die ervoor zorgt dat iedereen kan doen waar ‘ie zin in heeft en goed in is. Ik schep kaders en randvoorwaarden, om zoveel mogelijk ruimte te geven voor creativiteit. Neem de 40 tot 80 vrijwilligers die ons wekelijks helpen. Moet ik hen gaan vertellen hoe ze hun werk moeten doen? Natuurlijk niet! Dat weten ze zelf het beste. Beperkingen wegnemen, dàt is mijn taak. Natuurlijk moet ik ook financiële beslissingen nemen. Verantwoording afleggen aan het bestuur. Zoveel mogelijk mensen laten participeren, zodat we een gezonde organisatie zijn en blijven. Maar wij ondernemen bij de Hall ècht anders dan, zeg, een accountantskantoor. Ons programma staat voorop, niet onze portemonnee.”

 

“Ik ben vrij rationeel. Toch gebruik ik dat deel van mezelf niet als ik belangrijke beslissingen moet nemen.”

LES #2: Geloof in de kracht van je community

“De Hall of Fame was de eerste ‘bewoner’ van de Spoorzone na het hoofdstuk Nederlandse Spoorwegen. Wij hebben hier iets aangezwengeld en waargemaakt, wat heel tof is en wat door de Tilburgse gemeenschap ook zo wordt gezien. Er komen jaarlijks 70.000 mensen naar de Hall om te genieten van alles wat we doen en bieden. En dat zijn niet de mensen die 25 euro voor een concertkaartje kunnen betalen en dan ook nog eens zes euro per biertje. Wij zijn er juist voor een community die op een toffe plek wil zijn, zonder allerlei drempels tegen te komen. Gemeente Tilburg vindt ons, mede om die reden, waardevol om voor de stad te behouden. Het zijn de mensen die hier veel zijn - de gebruikers, bezoekers, vrijwilligers en participanten - die het DNA van de Hall of Fame bepalen. Dat DNA wordt niet bepaald door mensen die een tijdje bij de Hall in loondienst doorbrengen. Binnen deze bredere community van mensen ontstaan de mooiste ideeën en initiatieven. Waarom? Omdat de Hall van hen is. Zij zijn mede-eigenaars van hùn plek. Eigenaarschap is voor mij de mooiste vorm van professionaliteit.”

LES #3: Durf dingen te doen die je niet rationeel kunt verantwoorden

“Als de verbouwing klaar is (binnen enkele maanden) hebben we een pand dat 100% voldoet aan onze wensen. Denk aan meer vierkante meters om dance-events, breakdancebattles en concerten te organiseren. Dat maakt dat we onze broek ook beter kunnen ophouden. De bedoeling van de investering die de gemeente in de verbouwing heeft gedaan, is ook dat we minder op de schouders van de gemeenschap hoeven te staan. Maar dat betekent niet dat we onze experimentele of anarchistische kant loslaten. We blijven een plek waar spel en bevliegingen centraal staan. We werken vanuit een onderbouwde visie. Maar daarin past het om dingen te durven doen zonder ze van tevoren rationeel te verantwoorden. Je moet experimenteren en soms het lef hebben een keuze te maken zonder zeker te weten. Daarin zit voor mij de essentie van kunst èn kunstzinnig leven. Iets dat ik ook privé belangrijk vind. Zo besteed ik een groot deel van mijn vrije tijd aan creatieve uitingen. Zonder doel, maar gewoon omdat ik dat tof vind. En ik zit veel stil, op zoek naar bezinning en contact met niet-weten.”

LES #4: Weet waar je fouten kunt maken (en waar niet)

“Ik heb lang geskateboard - ik doe het nog steeds af en toe - en daarin gaat er gewoonweg meer fout dan goed. Da’s het spel: je gaat zestien keer op je gezicht voordat het één keer lukt. Ik ben dus gewend om fouten te maken. Sterker nog, fouten maken is zò normaal voor mij dat ik soms vergeet om er even bij stil te staan. Fouten zijn leermomenten. Zolang je maar weet waar je ze kunt maken en waar niet. Mijn directeurschap bij de Hall of Fame gaat ook gewoon met vallen en opstaan. Gelukkig voel ik veel vertrouwen, een solide basis. En als de basis goed is, dan kun je freewheelen.”

LES #5: Afslag in zicht? Vertrouw op je instinct!

“Jaren geleden kwam ik na een lange reis terug in Nederland. Ik had ècht zin om weer langer aan iets te werken, dus ik had op LinkedIn gezet dat ik werk zocht. Vrij snel kwam er een aanbod van een kennis met een bedrijf dat medische hulpmiddelen van zilver maakt. Een zilversmid in een nichemarkt. Hij zocht iemand om de bedrijfsleiding te doen. Zijn verzoek streelde mijn ego èn er was een persoonlijke connectie: mijn vader en opa waren namelijk zilversmeden. Dus ik naar Arnhem om te praten, en aan het eind van het gesprek zei ik ‘ja’. Het verhaal klopte gewoon! In de auto terug naar huis werd ik stil, om bij mezelf te checken: is dit waar ik moet zijn? Ik voelde meteen een luid en duidelijk ‘nee!’ opborrelen. Mijn gevoelsleven nam het hier over en dat was me zoveel meer waard dan de rationele ‘ja’. Ik belde mijn kennis de volgende dag op en zei: ‘ik doe het niet en kan niet uitleggen waarom’. Ik ben over het algemeen vrij rationeel, ben wetenschappelijk geschoold en goed in wiskunde en statistiek. Toch gebruik ik dat deel van mezelf kennelijk niet als ik belangrijke beslissingen moet nemen. Dan ga ik veel meer af op mijn gut feeling. Ik zeg niet dat dit de beste manier is om besluiten te nemen, maar voor mij werkt het. Als je op een belangrijk kruispunt staat, kan je instinct een waardevolle gids zijn.

“Wij ondernemen bij de Hall ècht anders dan, zeg, een accountantskantoor. Ons programma staat voorop, niet onze portemonnee.”

LES #6: Investeer in de volgende generatie

“Ik blijf niet tot in de eeuwigheid bij de Hall of Fame. Dat klinkt misschien gek, zèker omdat ik pas na de verbouwing op volle kracht directeur kan zijn. Voor mij voelt het toch heel logisch. Ik ben er nu al mee bezig hoe ik de Hall straks kan doorgeven aan de volgende generatie. Ik gun het een jong iemand om op een dag het roer over te nemen. Natuurlijk hoop ik hier nog lang te mogen zitten. Maar er gaat zich een keer een nieuwe kans voordoen. En ook dan zal ik mijn gevoel laten spreken.”

Living Labs

Meer ondernemersverhalen