Jur Spijkers

Topsport is keihard. Opoffering voor de winst, ten koste van alles. De route naar de top is vaak eenzaam. Geen rechte weg maar eentje vol scherpe bochten en langs diepe ravijnen. Ook in Tilburg werken topsporters dagelijks om dat ene moment te voelen, om de heldenstatus te bereiken. Team Tilburg wil jou als lezer meenemen in de belevingswereld van een topsporter en je inspireren, sporters faciliteren en de buitenwereld laten zien dat Tilburg the place to be is om jouw (sportieve) doelen te bereiken.  

Jur Spijkers, 26 jaar, zwaargewicht judoka bij Team NL en Europees Kampioen is iemand waar je niet omheen kunt. Hij gaat voor de winst, altijd en overal. Zijn ultieme doel: goud op de Olympische Spelen. In de vriendenboekjes op de basisschool schreef hij al dat hij Olympisch Kampioen wilde worden. “Ik wil de beste zijn. En de beste van Europa is niet de beste van iedereen.”

Begin

In 2012 deed Jur voor het eerst mee aan wedstrijden in de categorie "onder 17 jaar" en werd meteen Nederlands Kampioen. Daardoor kreeg hij de kans om naar het buitenland te gaan en deel te nemen aan toernooien voor het EK en WK wat nieuwe mogelijkheden meebracht maar ook nieuwe uitdagingen: hij vocht tegen tegenstanders die twee koppen groter waren en 20 kilo zwaarder. "Dat was wel even schakelen. Het kostte me een jaar om me aan te passen, maar daarna kwalificeerde ik me voor alles: EK, WK en de Jeugd Olympische Spelen. Mijn eerste EK in 2013 verliep niet zoals ik had gehoopt, en dat was een flinke tegenslag," reflecteert Jur. "Ik had zo hard getraind en me voorbereid, maar het lukte me niet om de gewenste resultaten te behalen. In de halve finale van de Jeugd Olympische Spelen die daarop volgde scheurde Jur de binnenband van zijn knie, een pijnlijke en ontmoedigende blessure. “Op dat moment besloot ik door te gaan, vocht door en behaalde nog de bronzen medaille. Het was een ongelooflijke prestatie, maar ik hoopte natuurlijk op meer." Die hoop werd gevestigd op een WK titel, twee weken later. Maar tot zijn grote teleurstelling besloot zijn begeleidingsteam dat hij niet mocht deelnemen vanwege zijn blessure. “Het voelde als een harde klap in mijn gezicht. Ik was zo gedreven en vastberaden om mezelf te bewijzen, maar de omstandigheden werkten tegen me. Ik kon niet anders dan enorm balen van die beslissing." Jur herstelde van zijn blessure en omdat er een nieuwe indeling kwam van de leeftijdscategorieën kon hij meedoen aan het EK in 2014. “Ik kwam als underdog, volgens de mensen daar dan. Dat interesseerde me niet, ik dacht; Ik smijt ze allemaal op hun rug.” Zo gezegd, zo gedaan. In Athene werd Jur, in het bijzijn van zijn ouders, Europees Kampioen onder de 18 jaar.

IJzeren discipline

Dit was het begin van het succes. Jur werd tweede en derde op de EK’s die volgden. “Een leuke opsteker”, noemt hij het zelf. Gewoon alles willen winnen, dat is hoe Jur erover denkt. Misschien noemt hij zichzelf daarom een simpele jongen. Maar zo simpel is het niet. Judo vereist een goede fysieke conditie, kracht, beheersing van een breed scala aan technische vaardigheden, mentale focus, balans en uiteraard een ijzeren discipline. Jur geeft dan ook alles om de beste te kunnen zijn. Hij is sinds 2016 onderdeel van Team NL en traint vier dagen per week in Papendal, Arnhem. Tussendoor rijdt hij wel terug naar Tilburg, naar z’n vriendin. “Ik geef niets om Arnhem, heb er niks mee. Tilburg is thuis. Ik eet bij m’n ouders, of we eten bij haar ouders waar we momenteel ook wonen want een hypotheek krijgen is lastig. Ik heb geen vast contract, want dat is afhankelijk van hoe je presteert. Een baan ernaast hebben kan ook niet, dit heeft te maken met mijn A-status van NOC*NSF als topsporter.*

Knuffelbeer

Daarom helpt Jur af en toe mee in de zaak van zijn vriendin, ze heeft twee mobiele frietkramen. “Het loopt hartstikke goed. Mensen die me herkennen maken weleens foto’s van me als ik aan het helpen ben en posten het dan op social media; ‘Europees Kampioen Judo staat friet te bakken.’ Dat is raar voor sommige mensen maar maakt mij niet uit. Thuis ben ik onderdeel van het gezin, een lieve knuffelbeer. Ik hoef mezelf niet te bewijzen. Ik houd ook niet van show of opsmuk, dat is energieverspilling, dat gaat ten koste van je prestatie. Laat mij maar bescheiden zijn maar wel winnen. Dat vuur zit in mijn gedachten, daarmee kan ik mezelf pushen en verder brengen. Ik probeer iedere training, iedere wedstrijd beter te zijn, houd alles bij en schrijf alles op.” Hobby’s heeft Jur ook wel, tussen trainen en naar Tilburg rijden door vindt hij rust door te vissen. “Dan denk ik nergens aan”. Zo zit hij ook in een wedstrijd. “Ik heb met m’n coach een plan besproken, dat heb ik in mijn hoofd zitten. Feitelijk, niet emotioneel. In de actie heb je geen tijd om over andere dingen na te denken, althans ik niet. Dat helpt ook niet.”

Gouden medaille

De gouden medaille winnen op de Olympische Spelen en mee terug nemen naar Tilburg, dat is zijn doel. Het liefste in Parijs in 2024. Begin dit jaar liep Jur tijdens een wedstrijd in Portugal een zware knieblessure op. “Ik stond derde op de Olympische ranglijst tot dit gebeurde. Alles liep als een malle, tot die blessure. De punten die ik tot nu toe heb gehaald pakken ze niet meer af maar ik zak nu steeds verder op de ranglijst omdat ik geen toernooien meer kan spelen. Als alles goed gaat kan ik pas in november mijn eerste toernooi doen.” Er hangt dus veel af van hoe goed hij herstelt. Is dit stressvol? “Ik heb geen traan gelaten toen ik geblesseerd raakte. Zo’n persoon ben ik niet. Ik probeer er gewoon het beste van te maken. Ik train elke dag en wat ik kan doen, doe ik.” Het herstellen van de operatie duurt zo’n 9 maanden. Vanuit Team NL wordt hij begeleidt met fysio, krachttraining en conditietraining. “Dit is de hefstigste blessure tot nu toe. Eerder ben ik eens geopereerd aan mijn knie, heb een klaplong gehad en een gescheurde pees in mijn vinger.” Over de consequenties van deze operaties en blessures denkt hij niet zozeer na. Wel over de toekomst, want dat hij de gouden medaille wil halen is een feit. “Vroeger dacht ik; als ik Europees Kampioen ben, dat is gaaf! Nu heb ik de titel, en denk ik…leuk, maar je gaat verder waar je gebleven bent. Misschien ga ik met terugwerkende kracht waarderen wat ik heb bereikt.”

Vriendenboekje

Hij heeft nog zo’n zes jaar tot de leeftijd is bereikt dat het zwaarder wordt om in de topklasse te blijven. “Alles is afhankelijk van de persoon natuurlijk. Sommigen krijgen grote blessures, of moeten veel afvallen waardoor je blessuregevoeliger bent. Ik hoef niet af te vallen maar krijg weer superkrachten op m’n lichaam door tegenstanders van 180 kilo. Maar ik kan mijn hele leven nog werken dus zolang ik dit kan doen blijf ik dit ook doen.” Jur schreef in de vriendenboekjes op de basisschool al dat hij Olympisch Kampioen wilde worden. “Ik wil toch ergens de beste in zijn. De beste van Europa is niet de beste van iedereen. Ik ben wel trots op mijn huidige titel maar sta er niet veel bij stil. Het gevoel van een Olympische medaille is denk ik wel anders. Mocht ik Olympisch Kampioen worden dan hoop ik dat mensen inspiratie daaruit kunnen halen maar ik doe het uiteindelijk voor mezelf.”

Meneer

Jur wordt niet gedreven door roem, geld of aandacht. Zijn focus ligt op het bereiken van zijn doelen en het najagen van zijn passie voor judo. Hij is de belichaming van ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Een uitspraak die hij zelf ook benoemt als advies naar andere sporters. Respect, authenticiteit en het trouw blijven aan jezelf zijn daarbij leidend, zowel op als buiten de judomat. Zijn grote voorbeeld is judoka Grim Vuijsters, ook opgeleid door Jan de Rooy. “Ik ben nu zijn grote voorbeeld. Hij hoopt dat ik in naam van Jan de Rooy naar de Spelen kan. Meneer de Rooy is ook enorm trots. Wij spreken altijd met twee woorden, dus ook al ben ik 26 jaar, ik noem hem nog steeds meneer de Rooy.”

Vakantieman

Hij is al op zoveel plekken in de wereld geweest maar er is geen plek zoals Tilburg. Dit is zijn thuis. “Dan komen we van een vakantie of toernooi terug en dan land je op Schiphol en zegt iedereen; ik ben weer thuis. Zodra ik Tilburg binnenrijd ben ik pas thuis.” Zijn favoriete plekjes zijn Piusplein en Piushaven. Na dit interview gaat hij snoepjes scheppen bij de Hasseltse kapel, dat is traditie. Ook een traditie is na een belangrijk toernooi of wedstrijd op een welverdiende (zon)vakantie. “Ik sta bekend als de vakantieman omdat ik zo vaak mogelijk weg probeer te gaan om te ontspannen. Actieve vakanties zijn niks voor mij, ik ben door de week al actief genoeg. Maar op vakantie train ik wel iedere dag! Zo heb ik mijn knie ook verbeterd.” Zo streng als hij is voor zichzelf, is hij ook voor anderen: “Ik verwacht volledige inzet van iedereen. Als anderen de kantjes eraf lopen kan ik daar niks mee, daar heb ik geen respect voor. Ik kom naar een training om mijn hele ziel en zaligheid erin te leggen en dat verwacht ik ook van anderen.” Op de vraag wat hij andere sporters kan adviseren geeft hij aan “gewoon normaal doen.” De race om kampioen te worden is een marathon, geen sprint. Blijf gefocust op je doel en laat je niet afleiden door social media en dergelijke. Blijf dichtbij jezelf en vindt jouw eigen pad, aldus Jur.  

*Team Tilburg bouwt aan een duurzame verbinding tussen Tilburgse topsporters, talenten en teams en de Gemeente Tilburg met als doel een sterker (top)sportklimaat in de stad. Ambitie, kennis, ervaring, financiële en facilitaire ondersteuning landen op TeamTilburg.nl. Een platform bestaande uit (voormalig) atleten, topsportorganisaties, landelijke en provinciale topsportpartners, onderwijsinstellingen, Tilburgse bedrijven, Citymarketing Tilburg en de Gemeente Tilburg.